Tıkanıp Kalıyor Hayat

Tıkanıp kaldığında hayat,
Birşeyleri geri alabileceğime,
Geri adım atıp
Yepyeni bir hamle yapabileceğime inandırıyorum kendimi.

Atacağım her adımın hatalarımı, yanlışlarımı, acılarımı yok edebileceğine inanmak geliyor içimden.
Çocukça bir umut işte !

Her yeni güne başladığımda
Olması gereken umudumun yerini
Endişeler kaplıyor artık.

Sürekli bir düşünce koşturmacası,
Yapılacaklar, eksikler, aranacaklar, gidilecek yerler, düzeltilecekler...
Günün başında yaşıyorum o küçük anlardaki kocaman yorgunlukları...

Yani aslında
Büyüdükçe tıkanıp kalıyor hayat !