Titrek Gönül Kandilim( Rabbim)

Bilirim çok seversin,bu çilekeş kulunu,
Dertlerimi ardarda sıralarsın sen Rabbim.
Bir kere isyan için kaldırmadım kolumu.
Hak ettiğim kadar sen,paralarsın hep Rabbim...

Kul kaderini yaşar,elbet bunu bilirim.
Bilirim de yürekten,tevekkülüm ederim.
Lakin sende bilirsin,ben de bir beşeriyim.
Kaderimi yeniden yazsan diyorum Rabbim...

Sanma ki bu sözlerim,sitemdir haşa sana.
Yarattıgın kulundan,gönderilen bir nida.
Açtım bak ellerimi geldim yine kapına.
Ne olur şu sesimi,duysan diyorum Rabbim...

Yarattığın kulları, unutmazın sen elbet.
Sık dişini dersin hep,birazcık daha sabret.
Yaşattıgın her işte elbette vardır hikmet.
Bir kere de derdimi sorsan diyorum Rabbim...

İnan kalburu geçti, yürekteki özlerim.
Ugrunda çok yaş döktü,şu gariban gözlerim.
Kalmadı bak takati,titriyor bu dizlerim.
Kanayan şu yaramı,sarsan diyorum Rabbim...

Yıldızlar ışık saçmaz zındandır gecelerim.
Hiç baharı görmedi,hep karlı yücelerim.
Gündüz gece düşümde,ismini hecelerim.
Düşlerimi sen hayra,yorsan diyorum Rabbim...

Sevda denen obaya,düştü benim menzilim.
Hiç kuru gün görmedi,elimdeki mendilim.
Ha söndü,ha sönecek titrek gönül kandilim.
Beni onun gönlüne,kazsan diyorum Rabbim...

Hüzünler ağır gelir ,artık yürek zarıma
Her geçen gün eksilir,umut kalmaz yarına.
Ömür miladım dolup,varmadan ben yanına.
Onu benim anlıma,yazsan diyorum Rabbim...