Tiyatro

Şimdi ben gidiyorum..
bir tiyatro sahnesinin perdeleri gibi,ayrılıyoruz birbirimizden.
isteksizce koparken ellerim ellerinden,
içlenerek ağlarcasına kanıyor avuç içlerim..

şimdi ben gidiyorum,
yüzüne uzanmış yatan saçlarını omzuna yatırmayı sevmiştim oysa,
işçi bir insanın, alnının teri kurumadan maaşını alır gibi,
gözlerinde silmeyi göz yaşlarını,
sevmiştim sevgilim..

şimdi ben gidiyorum..
ben giderken hüzünlenirsen eğer, tutama göz yaşlarını,
tut, ama ellerinde kaybolsun,
yerlere düşürüp kimsenin ezmesine izin verme..

şimdi ben gidiyorum,
seni de solumda götürüyorum,
uzun bir yolu başımı otobüs camına yaslıyarak katedeceğim,
dönerken ise, yine o yolları bu kez katlederek uzatacağım ellerimi sana..

ben gidiyorum ya şimdi,
bir tiyatro sahnesinin perdeleri olduk artık seninle,
herkesin bakışları arasında ayrılıyoruz,

oyun başlıyor..

aşk iki kişiliktir,
ve sahne de sadece ikimiz varız,

ayrılığımız bittiğinde,
ve birleştirdiğimizde perdelerimizi,

oyun bitecek..

bembeyaz bir melek olacaksın sen,
duvağını kaldırıp alnından öptüğümde ise alkış seslerine,

selam vereceğiz..