Tohum

Belki bu şiir eline ulaşır da okursan bir gün

Dağların çığlık çığlığa çığla durulduğu yerdeyimdir artık

Belki de

İçimdeki fırtına savurup atmıştır beni

Kuş uçmaz kervan geçmez bir bozkıra

Ya da

Gözlerimden çağlayan dalgalarda boğulup boğulup

Vurmuşumdur ecnebi bir kara parçasına

Vurulmuşumdur çürük çarık bir iskele iskeletine

Yad eller demenin bile eğreti durduğu

Şeneltilmemiş üryan topraklardır meskenim

Kim bilir

Buzdan kentlerin pejmürde şarapçısıyımdır belki

Kartondan evler malikanemdir muhtemel

Paçoz sersefil yüzüm asıktır boynumdan aşağıya

Tozdur topraktır üstüm başım

Sokak lambaları ihbarcım

Ya da

Bir ihtimal

Bucaksızlığın gergefe gerip gerip

Kapı önüne fırlattığı katıksız ürpertiyimdir

Herkesin üstünden atladığı

Zamanın tıkandığı

Ve sen

Hâlâ yırtıp atmamışsan bu şiiri

Bu şeyi

Bil ki

Fıtratına razı değilsindir

İçindeki o delişmen fırtınanın

O zaman durma hiç

Kaldır kafanı ve takip et kırlangıçları

Çünkü

Onlar bilir

Dökülse de yaprakları

Çürümez aşkın tohumları