Topla Gülüşlerimi Avuçlarına
Tut yüreğimin bir ucundan, kaldır beni
Kaybolmadan
Üzerine sis çökmüş sabahlarda.
Güneş çekince elini, ayağını
Ay titriyor parmak uçlarımda
Yıldızlar gölgeliyor gözlerimi
En yakın olanı sen
Kapatınca yolları bulutlar
Simsiyah hasret çörekleniyor içime
Ertesi geceye mayalanıyor umut
Senden sonra
Kaç kez yalan söyledim kendime
Bir bilsen
Ne taşlar öğüttüm göğsümde
Beklemeyi öğrettim de aklıma
Sözüm geçmiyor, isyankâr yüreğime
Ne zaman kapatsam gökyüzünü
İpil ipil dökülüyor saçlarımdan
Dokunuşun...
Vakitsiz boşalıyor gözlerim
Sel oluyorum sokağına
Aç hadi pencereni
Sızayım koynuna
Usulca
Topla tüm gülüşlerimi avuçlarına
Serp yüzüme
Baharım ol...ne olur.
08.06.2010
"DEĞERLİ VAKİTLERİNİ AYIRIP ŞİİRİME RENK KATAN, SES OLAN SN UFUK KARCI' YA TEŞEKKÜRLERİMLE..."
Girişten, finale etkileyici bir şiirdi... Tebrik ederim Tülay Hamım...
Selam ve sevgilerimle...
tek kelimeyle mükemmel sustum kaldım ................
güne düşmüş bu güzel eserde emeği geçenleri kutluyorum,
saygılarımla...
muhteşem olmuş kaleminiz daim olsun
Senden sonra Kaç kez yalan söyledim kendime Bir bilsen Ne taşlar öğüttüm göğsümde Beklemeyi öğrettim de aklıma Sözüm geçmiyor, isyankâr yüreğime Bütün şairlerin derdi aynıdır sanırım.Gönlüne söz geçirermemek.Eğer gönüllerine söz geçirebilselerdi bu kadar güzel şiirler olmayacaktı.