Toprağın Bile Kabul Etmediği Aşk

uzaktan baktım sana hep
özlem duydum hep o gülüşüne,
ilk ve son kez
bakabilseydim o buğulu gözlere....

bilebilirmiydim ki
ayrılığın bu kadar erken olacağını
bilebilirmiydim ki
ellerimden bu kadar erken
kayıp gideceğini...

şimdi camlar bile hüzünlü bana
ışığımız bile karanlık geliyor
sensiz bu dünyama...

yanarak baktığım o gözlerinden
toprağa hasret kalmış yaş gibiyim...
güllerin renginden akan bu kanımı
topraktan alıp kalbime gömebilirmisin...

ama sen hakkikat değilsin
ben ölmüş olsamda sevgimi yaşatamazsın...
sen sevgimin kıymetini bilip saramazken
şimdi sevgime kara toprak eşlik ediyor...

düşlerde bile özledim seni
bedemim ölmüş olsa bile
ruhum hep seni arıyor

"ama artık kalbimdeki acıyı toprak bile kabul etmiyor...."