Toprağın Kaymış Baba/yüreğimi Örteyim

Kalbimdeki sıcağına karlar düştü
Yetim şehrin serçeleri koynunda
Onlar ünler adını asırlık yalnızlığında
Geceye örterler mahmur bakışlarını

Bak ceplerim doldu yalanlarla
Varlığında kırılan öfkem yerlerde
Aşk dürtülerim törpülü iklimlerde
Aynalarda bakış arıyor gözlerim

Zaman soluklarında kaç umut boş
Saçındaki aklara kaçıncı dokunmayış
Özlemlerim her durakta boşalıyor
Yerine senden kalan acı hatıralar

O yüzden her sevdaya kapılarım dönük
İnsan suretlerine işlemiyor aynalar
Mesela sen gibi kokmuyor Gece Safaları
Her rüya dönüşünde kapı araları boş

Verme dedim Anama sevdiğin mintanını
Kokun sinen odalara sürme dedim badana
Bana da düştü beyaz senin aydınlığından
Ağlayamaz koca adam kurt döker bağrına

Ondandır sığınmam boş limanlara
İçinde yoksan neye yarar martılar
Dönüşün yoksa yırtınmam neye yarar
İşte avuntu limanlarında Mecnun oğlun

Bir Leyla'ya veremedi bahtını
Tepinir duraklarında...
Sensiz de sevilmez be Baba
Adam gibi...

Yılları döktüm üstüne halen doyumsuz toprak
Çağırıyor kollarına sıralarımı rahat uyu...

10.06.2010