Toprak Kokuyorsun

Kadim bir akış sonsuzluktan ve peşi sıra düşündüğü hayatı yaşamaktan bahsediliyor. Aklında olanla özce tereddüb cümlesi ise hayallerin, beklentilerin yaşanılanlarla olan uyumsuzluğunu teşmil ediyor. Öfke ve tazarru, sabrın taşması, ama suyun etrafı toprak, insan nereye taşacak? Su kan, toprak et, kemik.

İnsan topraktan geliyor ve toprakta yaşıyor. Toprağa can veren su, insanın akışı da toprak misali mistik bir çeperle örülüyor. Neşvü-nema ise insan soyunun devamı, bir kısır döngüyü simgelemekte. Şiirde konu net değil. Okuyucuya hissiyat aşıladığı bariz. Her okuyucu bu şiirden kendine göre anlam biçip bunu ruhuna giydirecektir (tercih meselesi).

Kurgusuyla, tarzıyla, kelime seçimiyle özgün bir şiir olmuş. Aşktan, coşkudan, hüzünden ve mistik bir atmosferden terkip edilmiş şiiri için Bayram Bey'i kutluyor başarılrının devamını diliyorum.

İki bitimsizlik, ezel ve ahir. Öncel(evvelki) ve son(akıbet, ölüm) arasında olan: ömür. Çaresiz yitimsizlik de yaşanması gereken ömre vurgu. Çünkü var oluşun doğası bu. Başa kakıcılığın, azabı yakıcılığın ve çığlıklara karışan yankılar. Bir insanın ömründe görüp, yaşayacağı sıkıntı ve bunalımlara atıfta bulunuluyor.

Toprağın ıslaklığı çamur. Canın kuru olması insan metabolizmasını gösteriyor. Beton harcının sertleşmesi gibi insan varoluşu, ego. Heyecan artıyor ve ima edilen düğün yeniden sembolize ediliyor. Derinliğini duyduğu azaplar karşısında heybetli bir çıkışı olmasa da o azaplara katlanmanın verdiği gurur resmediliyor. â??vaz geçilmezâ? kelimesini yazarken yanlışlıkla boşluk tuşuna basılmış, klavye azizliği diyoruz geçiyoruz.

İnsanın dünyadan önceki hali, ömrü, ölümü ve ertesi fasılları bu pasajda geçiliyor ve çorağın ıssızlığına(toprak ana) kavuşuluyor. Geçen günler, mazi olanlar hep yeni doğan güne taşınıyor. Günlerin ağırlığı ve hüzünselliği artıyor böylece.

Gün ve dün. Gün olan dün olunca dün mazi olur da kaybolur. Issızlığın rengi bile kaybolmuştur. Zira bir yerin ıssız olması için loş olması lazım. Ancak karanlıkta tenhalık silinir. Mehtabın olmadığı bir gece ve yüreğinde sevda taşıyan adam â??hiçe sayamıyorâ? kalbindeki sızıyı. Tecelli olan sevda ise tesellisi yoktur, fakat bu vehmi ve korkuyu yaşamamak uğruna sevda da hiçe sayılamamaktadır. Bu sebepten karanlık bastırır. Bir başka izahı bu cümlenin â??ölen hayvan imiş / âşıklar ölmezâ? biçimindedir.

Atarca(pulsar) atmosferde serbest halde bulunan gaz bulutlarının (nebulalara) merkezidir. Kalp atışını simgeler. Bir ahenk içinde bulunan fiziksel dalgaları temsil eder. Kalpler sıralanmış ve tutuşmuş halde. Devamı düğün-gerdek ancak imâlı. İçin dışa taştığı anda şafak ağarıyor geçen günler kuruyor. â??Üzerine de oturulmaz haniâ? dizesi de özlemi temsil edip â??ansızın ecel olurâ? biçiminde gösteriliyor. â??kusmukâ? kelimesi de pek çok kişinin tasvip etmeyeceği kelime olarak karşımıza çıkıyor.

Kapalı bir şiir,hemde çok fazla kapalı.Sırrına erdirmek istemiyor gibi,toprağa dayamış dili,verimlilik güdümünü sorgular gibi dökülmüş satırlar. El sürülmesine müsade etmeyen kapalılığına rağmen hissedilir bir duygusu var şiirin,özellikle de başlığın. Teşekkürler paylaşımından ötürü şaire.