Toprak Ve Bahar

toprağın düşü
gerçek oldu
doldu çilesi, doldu
bitti, uzun üşümeli bekleyişlerin yorgunluğu
dik başlı dağların beyazlığında eridi gitti
bitti içindeki kadim hasretin solgunluğu
boz bulanık suların esrarlı akışıyla geçen
günü güne zehir ekleyişleri bitti
esir kuşların başkaldırışıyla toprak
sabrın uçurumlarına itti karanlığını
ezelden bereketli elleriyle doğrulup
üstüne çöreklenen azap günlerinin
kasvetli büyüsünü aştı toprak
sırdaşı seher yelleriyle esip
dermansız derdini paylaştı toprak

sonra, ısındı geniş karnı
aydınlandı çatlak alnı toprağın
yeniden serpildi, gerildi, durdu
yumuşadı esmer teni toprağın

katıldı güneşin ve suyun
ve havanın muteşem çarkına
kendi suretinde kendiyle birleşti
aşkla doldu içi, varamadı farkına
haline şaştı toprak
kabından taştı
şişti toprak
hafifledi birdenbire ağır bedeni
dönüp durdurdu da
sevdanın narına pişti toprak

çatladı uyuyan tohumları ateşten rahminde
kıvrıla büküle açıldı bağrı toprağın
büyüdü büyüdü; dal, yaprak terli eteklerinde
başladı içinde ağrı toprağın...