Toprakla Nikah

Seni görmeyeli yıllar oldu.
Tam dokuz sene geçti aradan.
Dokuz sene hiç çıkmadın aklımdan,
Hep geleceksin diye gözledim yollarını camdan,
Ama..Hep kaybeden ben oldum.
Yandım, kül oldum, kavruldum.
Her defasında dayak yiyen ben oldum.
Ama asla seni unutmadım,



Kadere kafa tutan,
Yıllara meydan okuyan ben
Artık kaderime boyun eğdim,
Artık yıllara meydan okumuyorum,
Okuyamıyorum eyvallah diyorum.
Her defasında yerden yere atılıyorum,
Savruluyorum rüzgarın şiddetine kapılan yapraklar gibi,
Kasırgamı bekliyorum,
Dalımdan koparsın da bitsin herşey diye,
Ya kökten alsın dalımı, yada beni alsın evine,
Çürütsün kayboluncaya kadar !
Ama kimse görmesin, üzülmesin.....



Koltuk ve cam beni özlemiş ,
Ne zamandır gelmiyorsun demiş,
Nasıl geleyim söyleyin bana ..
Sevdiğim evleniyor nasıl geleyim....
Düğününe çağırmış beni utanmadan!
Hiç şeref yokmuş desem... ayıp olcak
Şerefi olmayan insanlara, ne yapayım...



Son görevimi tamamlayıp buradan
Gideceğim uzak diyarlara,
Sayende aldığım havada bozuldu,
Tadı kalmadı yaşamanın,
Zaten yaktın yıktın beni ama,
Kendinide yakma bir inat uğruna...
Beni yaktın tamam da,
Kendi niye yakıyorsun?
Kabul et sevmiyorsun işte,
Benim acı duymam için yapıyorsun,
Tamam devam etme bu evlilik oyununa,
Zaten hasretinle eridim, bittim,
Buna katlanamam,



Nedir bu inad-ı şartın ?
Ömrümü yedi on dakikalık vuslatın,
Keşke duvara baksaydımda sana bakmasaydım,
Keşke düğününe gelmeseydim de seni görmeseydim,
Keşke diyorum sevdiğim,
Ne kadarda güzel olmuşsun sen biliyormusun ?
Beyazların için de ne güzel !
Eğer birgün düğünümün olduğunu duyarsan,
Ve birgün beni görmeye gelirsen,
Şuan nikahım var sevdiğim,
Kara toprakla nikahım var !

BURAK (BÜYÜK PATRON)