Topraklar Doyursun

Giderken mezara her gün dört nala
Doymaz o aç gözün yığınla mala
Sırtını dönersin dine, kutsala
Topraklar doyursun doymaz gözünü

Hırsın ateşiyle kor gibi yanarsın
Hevaya hevese hep de kanarsın
Ekmeğini haram aşa banarsın
Topraklar doyursun doymaz gözünü

Nefsine kul köle olmuşsun her an
Tamahkâr, leş yiyen benekli sırtlan
Sen hiç durma dünya yükünü sırtlan
Topraklar doyursun doymaz gözünü

Fakiri, düşkünü hiç görmez gözün
Allah Teâlâ'yı hiç anmaz sözün
Günâha gömülmüş kararmış özün
Topraklar doyursun doymaz gözünü

Olsan sen padişah ya da bir ağa
Gün gelir girersin kara toprağa
Vedâ edersin hep bostana bağa
Topraklar doyurur doymaz gözünü

(24 Mart 2008/ İstanbul)