Tövbe

ruhunu soydu anadan üryan
öfkenin zifafından sıyırıp kadınsı düşlerini
umarsızlığa diriltti
arsızca

yüreği acıdı

günahın kıyısında
yelken alabora
pişmanlık mil çekti baygın gözlerine
soğuyan ateşte teri dondu

zevkin sahibine döndü
eğildi
ezildi
ağladı

parmağı acımadı