Toydun Eskiden...

Bir fotoğrafta kalmış gülüşün,
Kalbinin kırık parçalarını yine sen topladın,
Seni üşütürlerdi her zaman,
En acımasız soğuklar görürdün,
Toydun,
Dayanamazdın,
Anlamsız gelirdi böyle sevmeler.
Hoyratça harcarlardı hislerini.
Ama öyleymiş,
Değer, değer vermeyene verilirmiş.
Bilsen sadece fotoğrafta bulduğum derinliği,
Bilsen ama ne kadar çaresiz sevdiğimi,
Senin içinde güldüğümü,
Senin için de ağladığımı,
Tanırdın.
Tanımadık yüzlerde rastlardın bana.
Ama olsun,
Sana saçma sevgiler,
Sana mantıklıydı eskiden.
Hatırlasana sende de kalp var,
Sende de hisler.

03,03,2010