Travmatik Gülüşler

hayatın yüksek kaldırımlı, ulaşılmasız, muhteva bakımından cafcaflı
kelepirliğin kati suretle, ölümcül günahlar arasında çıtkırıldım sayıldığı
o meşhur kenarlarından çift dikiş düşenlere adanan anlamsız infial şiiridir

-

(bu hayatta kenar olmak olabileceklerinin, olamadıklarının en mühimi
kenar nedir
kenar ne değildir
elbet kenar bir ne değildir, ne tek başına kuvvetli dönüşümsüz ilinti
kenarlık ise bir şeyin bitişine yetişmek
bir şeyin başlangıcını gök cilası ile parlata parlata silmek
ortada bulunmamaktır, ortada bulunmak misal bir kentin göğüslerinin
tam ortasında bulunmak ve sıcağında bir kendin aramak ayıptır
o göğe de o göğse de, o kayıp çocuklar kentine de yazıktır
mühim olan kenar kalmaktır, şah damarının sınırladığı keskin çizgilerle)

şuurumuzu bir sabah
ana sütünden kesildiği bir sabah sonbahar yaprakları
pılısını pırtısını iade edip
ki çok değildi pılısı pırtısı
birkaç hatırat birkaç sual
kapı dışarı ettik
iyi de ettik
bu dünya çeşitli şuurların kapı dışarı edilmesiyle
muhtelif nefeslerin rüzgar niyetine yüze sürülmesiyle
ünlü değil miydi hattı zatında

kapandık kendimize
içimize vuran an, anlar, anların toplamı zaman zehirleri
ardımızı katlettiğimiz içindir
ardımıza bırakacak bir şeyimiz yok
bir şeyimiz var
o da yokluk
hiçbir sözlüğün karşısında yokluğun anlamı bulunmaz
biz kimseyi bulamıyoruz
yolumuzu üç beş şiir kesip, gırtlağımıza dayadıkları kafiyelerle
hüzün istediğinde, hüznümüz o denli hüzünlüydü ki
kıyamazdık başkasına, başkasına teslim etmeye

kenardık, memnunduk, hani elimiz altında daimi izlenebilecek
kült bir film olsa mutlu bile sayılırdık
çocukken de öyleydik
sayışmalarda biz üç beşimiz mutlu çıkardık

oysa ki -bu oysa bir olumlu anlam katma çabasıdır-
artık hep önümüz hülyalı
sızıp kaldığımız kaç bulutun üzeri dumanlı
oysa bize hibe edilen salt
balkon düşüşler
karınca dolu öpüşler
salt travmatik gülüşer

darbe üzerine darbe almak tesirli

kenar olmak mühimdir
dedim ya kenar olmak kolay iş değildir