Tren

sessizliğin ortasında bir tren
var gücüyle bağırıyor
ucsuz bucaksız ovalar mı duysun
dağlar taşlar mı
karanlığı izliyor bazen yüzlerce göz
ve karanlıkta ilerleyenleri izliyor bir kac cift göz
gidenler mi hasret oluyor yoksa
geride kalanlar mı hüsran
onlarca yüzlerce kücük durak
her birinde farklı farklı hayat
merakta kalıyor insan
bir trende yolcu oluyor bir durakta hancı
düşünceler içinde tatlı bir acı
gidenler belki bir daha dönecek
ama hiç bir zaman orada inmeyecek
kalanlar hep duracak;
gidenlerin peşine hiç düşemeyecek
hayatlar farklı sonlar aynı
sonunda hepsi olacak toprak...