Tren Kaçtı
İhanetin kimliği yok
Kabulü yok
Tarifi yok..!
Ben bıraktım adına şarkılar söylemeyi
Buz olup donsada kirpiklerim
Bir daha bakmam arkama,
Benzer hikayeden çocukluğumu aldılar
Şimdi
Gençliğimde gözleri
Feda edecek tek bir saç telim daha yok!
Üşümekten korkmuyorum ben.
İhanetin acısını tada,tada alıştım
Çırılçıplak kışın ortasında kalmaya..
Acıtır diyorlar
Acıtmaz azizim diyorum,
Öldürür fakat acıtmaz
İçimde ne var,ne yok hepsini öldürür
Ama
Canımı acıtmaz.
Ben ölenlerin arkasından ağlamadım hiç
Veda da etmedim
Beddua da
Sadece gittim. Arkamı döndüm ve gittim..!
(Yapraklar sararmaya başlamış) (18:13)
Gitmek cesaret ister, nasıl gideceğini bilmeli insan. Vedaların bil bir anlamı var yaşama dair, yeni açılan yollara dair.. ihanetin de kimliği yok şair! Sonuna kada haklısın... İç döküntüsü şiirleri seviyorum... Döktükçe aksın içimizdeki zehir... Satırlardan aksında uzaklaşın bizden...