Trendeki Gözlerim

çalışmaya giderken gözlerimi de aldım

beraber bindik üçümüz bir trene

onları oyalamak için unutmuşum kitabı

habire konuşuyor susmuyordu gözlerim

telefonu al meşgul ol dedimse de

çekmiyor burada dedi girsem dünya içine

öyleyse kapat göz kapağını yorgun gibi yap

belki durakta inilir veya bir türküye binilir

biraz dilini çıkar gizlice trenin tavanını say

veyahut bu bebeği sev onu biraz tay tay

hayal et düşün şu fikirleri incele bir iyice

sen birini ötekine bağla dolaştır ve düğümle

bir ara ağzımı açtım baktım

konuşan sadece benim gözler değil

oklar yağmur aman değecek iyice eğil

ne ettim ne dedimse susmadı bu gözlerim

dil değil miyim 

                            konuşmak için hür değil miyim

dedi durdu

                       etrafta dırdırları duydu

                                                           iyice bir kudurdu

tünele girdik madenden göğe çıktık buluttan

bir seher yeli gibi s’esti durdu gözlerim

ağaçları kuşları 

saydı durdu gözlerim

o kadar çok konuştu ki en sonunda

görmeyi unuttu bu gözlerim