Tufan Sıcağı / Dicle

tufan sıcağında
geniş kollarıyla
sarılarak mezopotamya' ya,
dicle akıyor
dingin,
dört başı mahmur,
ışıldayan bir kılıç gibi
boylu boyunca serilmiş
yararak bağrını o toprağın,
aydınlığında
hüzün kaçakçısı gözlerinin,
kızıllığı gökten akmış üzerine
akşam vedasının,
cizre' den
yatağı derince
köyleri sessizce
dicle akıyor...

tufan sıcağında
ben öyküsünü dinleyeli
onun kendi ağzından,
dördüncü sigaramı içiyorum
adıyaman tütünü
ince kıyım,
bir de demli çay
soğutmadan içmeyi beceremediğim hiç.

bilyelerim kayboldu anne
bu kuyunun dibinde,
çocuk değiliz ki artık
kazağımızın kolu ile silerek burnumuzu ağlayalım,
kalbimizin rölantisi de bozuldu usta
ağlamak
daha zor
daha az
daha acı şimdi...

küçük adamların
küçük adımlarının
çeteresi tutulur oldu ne çabuk,
babam da papuç almıştı bana
kaç bayram öncesiydi,
çoktan eskittim
kırdığı yerde insanın insanı...

kanyon üzerinde
serhoş kartalların kanadında söndü ışık,
gölgeleri çekildi içinden derenin,
vakit doldu,
çoktan döndü evine arkadaşlarım,
gönlüm...
ben hala senin derdine yanmaktayım...

kaldığım ırak,
yattığım diken,
söylediğim isyandır,
kuru ot kokusu açlıkta
karpuz çaldım tarlalardan,
dokunamam yemişli dallara
parmak uçlarım kanar kanar,
öpemem ince bileklerinden,
yüreğim cehennem olur
içinden dicle akar
cizreden aşağı usulca...

asiyim,
tükürsem yıkabilirim
sarı ekinlerle arama çekilmiş
akrep yuvası taş duvarı,
eylül yağmuru gibi
uğultulu sesim,
hırıltılı göğsüm hastadır
iyleşemedim bir türlü,
kaç gece gazete kağıdını bulayıp zeytinyağına
göğsüme bastımda uyudum,
ölüm kaç gece durdu ayak ucumda kim bilir...

tufan sıcağında
dicle akar,
kıyısında
pençelerinin izi durur timur' un
yolunun kenarında hala.

dicle aktı
suları bulandı
ben ağladım,
dicle aktı duruldu
ben durulmadım
yürek durulmadı,
şimdi
gönül verdim
o ihtilalin kızına,
ömrümün en tatlı yerini
gözlerinin yeşiline adadım...