Tuhaf Bir Şekilde

Daha öncede demiştim uyku ölümün kardeşi , tuhaf geliyor ölürken bile sevmek seni . Bu his bir nevi uyurgezerlik gibi . En yalın tabiriyle sanki bu bir rüya hali . Beni sevmek akıl işi değil ağustos güzeli . Biliyorum seviyorsun beni . Güneşin, tüm karanlığına rağmen geceyi aydınlattığı gibi .

Sen güneş kadar güzelsin .
geceler bile kıskanır seni
uzaktan herkes sana bakınır
ama bil ki
ben sana her şeyden yakınım
ışığın kör etmez beni

Ben gece kadar suskunum
güneşim , gözlerimden tanır beni
uzaktan bana herkes düşman
ama biliyorum ki
sen bana gözlerimden yakınsın
karanlığım kör etmez seni

Biz güneşli geceler kadar tuhafız seninle
tek buluşma noktamız gökyüzü
uzakken bile yakınız birbirimize
biliyoruz ki
bu bir aşk değil
bir hayat öyküsü

Senden öncesini hatırlamıyorum hiç . Nefes alıp vermek yaşamaktan sayılmasa gerek . Ben , aldığım her nefesi seninle bölüştüğümde anladım yaşamak ne demek .

Seviyorum seni
eski bir şarkıyı
cızırtılı bir plaktan dinler gibi 

seviyorum seni
bir balkon sohbetinde
çayıma iki şeker gibi

seviyorum seni
bir sahil kasabasında
ölümümü bekler gibi

seviyorum işte
bir kış akşamında
güneşi özler gibi
seviyorum seni
gökyüzünün ortasında
gök yüzünü düşler gibi

seviyorum seni tuhaf bir şekilde
bu , gök yüzünü düşlerken
gökyüzünden düşmek gibi

Biz bence daha önce karşılaştık seninle . Belki okuduğumuz şiirlerde , belki de kimsenin bizi tanımadığı , yapayalnız kaldığımız o karanlık gecelerde . Yabancı değiliz birbirimize . Sana herkesten çok güveniyorum . Unuttun mu ? Ben bir keresinde , kalbimi bırakmıştım avuç içlerine .
Ölümsüzlüğümün kaynağı ellerinmiş meğer .