Tükendik

Çocukluk bitti.
Yerini acı dolu günler
Ve hatta yıllar aldı...
Acı üzerine
Acı ekledik.
Kalabalıklarda yalnızlaştık.
Daha okyanuslara bile açılamadan,
Kıyısında boğulduk.
Gün tükendi,
Her geçen gün biz de...
Günlerimiz kısaldı,
Gecelerimiz uzadı.
Sabahın ışıkları odamızı aydınlatmaz,
Sevda bizim için doğmaz oldu.
Ne kadar susmak istesek de,
Gözlerimiz bizi hep ele verdi.
Yaşadıkça,
Ölümden önce,
Yalnızlık geldi...