Tükendim

Münteha bir hayatın ortasındayım
Cebimde üç kuruşluk umutlarım vardı
Gönül sadakasına kurban ettim sevdiğimin
Ona bağışladım.
Didarında ömrümü çürüttüm
Gözleri efsunlu bir yaşamaktı sanki
Mundar etti en nefis yarınlarımı
Şimdi öykündüğüm yalnızlığın tespihiyim
Bir duasına katsa beni
Hiç bitmeyen âminiyim
Mahzun yüzümde sensizliğin gölgesi var
Karagöz ile Hacivatı geçti bu gölge oyunu
Kalbimde pusulanı unutmuşsun
Sen bensiz tek bir adım dahi gidemezsin
Gel!

Sende yarınlarımı bıraktım
Varsın olsun
Zaten dünüm de sendin
Yarınımda...
Müstesna bir hayal kırıklığı çalıyorum
Gönül hırsızlığına yeltenemedim
Hayallerini çalayım
Tükendim sevgilim
Tükendim
Vazifem bitti
Gelip alabilirsin çiğ yanlarımı
Buza atar
O da yetmezse yakarsın
Ölüm yetmezse intikamına
Kalbimi çalar, kendine ölümsüz bir kolye yaparsın...