Tükendim

Meşgale edindim kendime
uçurtmaların ortasına gerdim yanaklarımı
hınzır küçük çocuklara sattım bedenimi
özgürüz diye bağırdık
yokluğundu sebebi kısır yaşamımın tedavi çabalarının
razıyım evlatlık bir ömre de
yetiştirme yurtlarının önünde bekliyorum seni
çok sevimli bakıyorlar yüzüme
gel kolumuza takıp götürelim bir ömrü
okula göndeririz, çekeriz ödevini yapmadığında kulağını
lunaparka falan götürürüz
en çok çarpışan arabaya biner
diğerlerinden korkarım düşer diye
atlı karınca gibi dönerim etrafında
sırtımda gezdireyim istersen
seni, ömrümle
sihirli aynalar çirkinleştiremez seni
benim büyük kulaklarım olur, kocaman da bir burnum
çilli de bir yüzüm var
söyle hangi aynanın önüne geçeyim
yanına yakışmaya

alık halimle ne halt edeceğim
yoksunum zindana çevrik küre
surlarla çevrilmiş kalelerim
ellerimdeki yaşam izleri kısa
lut kavmine düştüm son demlerim

tükendim
öldüm bu filmin sonunda.
yeniden sevebilir miyim şimdi seni.
ellerim yok artık
ilk önce onları kaybettim
üzüntüden düştüler vücudumdan.
seni hisseden ilk onlardı.
gözlerim de yok artık
gözlerim yoluna kurulmuş bir saatti
baya direndi
sen gelmeyince
kaybettim.
tükendim
öldüm seni izlerken.
yeniden sevebilir miyim şimdi seni
ellerim dokunmak istemez ama
gözlerim görmek için yalvarmaz,
taş gibi koyayım kendimi içine
arada bir sızlarım sadece o kadar