Tükeniş Uyanış Direniş

Bazen sessiz kalmak gerekiyormuş
Etrafın yankıları canlandığında
Hiç işitmediğin soylu tınılar
Kulakların da mutluluk senfonisi çalarlar


İşte tam da orada
Hüznün şahikasın da raks ederken duygular
Mavi bir kelebek gelir konar sol omzuna
Gözlerinden düsen incilere inat
cok daha güzel bir mavi de


Yeniden parlar zamanla solmuş gümüş saçların
Ve bütün o üzerine kezzap dökülmüş
Kapanmak bilmeden kanayan yaraların
Üzerinde açan kırmızı güller ile can bulur


Yeniden filizlenir
Yaşam sevinci adlı tüm kır çiçeklerin içinde


Ağzı süt kokan bir bebek gibi kaygısız
Pamuk elleriyle dokunulmamış
Kalbinin ritmine maestro olan
Yumuk avuçlarında
Bir parça sevgi serüveni tutmaya hevesli


Hayatin en sevinçli repliklerini
Tatlı gülücüklerle, ölümsüzleştirmeye
Özenle el ayak olmaya and içmişçesine


Tüm bahar kokularını
Ve peri resitallerini birleştirircesine
Canla başla mutluluğa demir atmaktır
Hayatın yaşamaya değer olduğunun farkına varmışlık



Hamburg 21.07.2013