Tükeniyor işte

Canına okuduğumun Teknoloji dünyası,
Teknoloji dünyasının, çıldırmış insanları
İnsan olduklarını unutmuş,
Hep tokatlarken birbirlerini;
Kendi tokadından daha şiddetlisini
Yediği zaman;
Başlar ulumaya azgın kurt gibi.
Bitmez, tükenmez sanılan
Bu dünya nimetleri,
En sonunda bitiyor işte;
Bizzat dünyanın kendisi,
Nimetleriyle birlikte,
Bilinmezliklere doğru son sürat,
Bencil yobaz, gaddar insanlarıyla,
Yok olup gidiyor işte
Kim kazandı, kim kaybetti?
Diye, tartışacağımıza,
Sorun kendi kendinize:
Nerede o verimli toprakla
Nerede nimet dolu bahçeler?
Nerede yağmur yüklü bulutlar?
Nerede bunları görecek göz?
Nerede bu hesabı verecek'ler?
İş hesaba dökülünce;
Bütün acılar duyulmağa başlar,
Gerçeklerle birlikte ince, ince.

En sonunda bitiyor işte,
'Bitmez tükenmez' denilen
Dünya nimetleri;
Doğa bir güzel anlatacak
Bunu bize,
Doğayı katleden,
Ona meydan okuyan sorumsuzlarla
Sonunda göreceğiz!
İçine hapsolduğumuz kara deliği.
Bitmez sandığın dünya nimeti,
Gün gelir biter;
Karınca bile kararınca yer toprağı,
Sonunda ararsın bir yeşil yaprağı
Hasret kalınca bir buğday tanesine,
Ne bir kuş, nede bir karınca
Tek bir canlı göremezsin!
Öylece kalırsın tek başına.
(16.07.93-Moda/İst. K.Polat)