Tükenmeyeceksin

Yine daldın sen...

Türkülerin dilinden dökülen aşk kırıntılarını toplamaya
Gözlerin taşmak üzere
Dokunsalar döküleceksin
Ya da kum heykeller misali yıkılacaksın öylece
Biriktirdiğin ne varsa senle beraber yerle yekzan
Vazgeç artık kokusuna alıştığın şiirler yazmaktan
Umut tohumlarını serpiştir hayatına
Her gidenle gitseydik
Tükenirdik unutma


Bir çocuk gözünde ara mutluluğu
Ya da bir deniz kenarında balıklara yem yap
Sende kalan acıları
Tükenişinden hayata bir merdiven kur
Tut bir dalından
Tüm kırılmaları göze alarak
Karartılarından kırmızı güller doğar istersen
Sevmelerine


Zaman zorlayacak bilirim
Gözlerin uzunca gecelere küskünlüğünü anlatacak
Yılmayacaksın
Her nefesin ta kalbinin ortasına taht kuracak
Yapraklarını dökeceksin koca çınarın
Daha çok şiirler yazacaksın sevdalar üzerine
Gözlerin acıdan ağlamaya tükenecek
Sen tükenmeyeceksin


Sabahlar seninle merhaba derse hayata şaşırmam
Kadehlerde kahırlarını bin parçaya bölebilirsin
her el ele sevgili gördüğünde
küllerin tutuşacak
yağmurların faydası yok bilirim
yandıkça ruhun tükenecek
sen tükenmeyeceksin

ve sonra...

tutunacaksın beyaz bir güvercin kanadına
özgürlüğe taşıyacak seni
bulutlar arasından bakacaksın bıraktığın izlere
yeni sevdalara kürek çekeceksin
yarınlarına umut doğacak
daha fazla kucak açacaksın gülüşlere
parlayacak gözlerin tüm masum bakışlarda
ve sen
mutlu olacaksın