Tükenmez Kelam

Nice güneşi doğurduğumuz gecelerde
Senin gözünden uyku damlardı
Benim yüreğimden aşk

Muhabbet akşamlarımızdı işte
Hafif yırtık ses tonunla söylediğin her kelime
Sabahlarıma dolardı
Ve beynime kelepçelenirdi adeta

Her saat başı kapanan kirpiklerin
Gözlerinden uzaklaştırırken beni
Yüzümdeki pembe gözlükler düşerdi
Görmez olurdum

Bakışlarının içime dokunuşuyla
Adımlarım hızlanırdı sanki
Sen bana bir adım atardın
Ben anında yanında olurdum