Tükenmez Sevdalıydık

Kırmızı bir kurşunla vurulduğum gece...

Tüm ıssızlığımla
Geniş bir caddede yürüyorum...

Hayata
Kızgın küfürler gönderiyorum içimden
Yağmur olup
Gezdiğim sokakları ıslatıyor
Ritmi bozuldu
Yüksek ökçelerimin
Toparlanamıyorum...

Oysa
Boz bulanık bir günde
Kuytuya iki gölge olarak düşmüştük
Hatırlamıyorum
Kaç yıl önceydi
Yüzlerimizin tümü geçmiş
Gözlerimizdeki gelecek
Alacakaranlık
Görünmüyordu...

İlgimiz
Bin kat daha artmıştı
İncecik bir ışık huzmesi içine çekmişti bizi
O an
Gelecek kartlarımız birbirine savruldu
Karışmıştık
Sımsıkı sarılmıştık birbirimize...


Gizlerimizin kapaklarını
Birbirimize araladık
Umutlarımızı
Tüm duygularımızı
Gün yüzüne çıkardık...

Ne güzel günlerdi
Şimdi
Maziden bir demet elimde
İmkansız
Ağırlığını taşıyamıyor bileklerim...

Gizlice
Sevdiğime dokunmuşlardı
Görememiştim
Yandım...

Tükenmez sevdalıydık
Yazıldık
Çizildik
Tükendik...

Şimdi
Ağlama zamanı...