Tükenmiş Masal

aşkın son söğüdünü toplayıp
günü harmanlarken
geceyi çeyrek geçiyordu henüz
umutlar safi kokuyordu

dudak payı hasret buğsu
gülru solarken dilime
muamma kapısında dilenip
takvim mevsim değiştiriyor

doğacak günün haberi
ayın yüzünde şekilleniyordu
yıldızlar semayı terk edip
o an göğün fısıltısını dillendirdi

ömrün vuslat göçü
takvimlerle vedalaşmaya durdu
sesin telaşı göğsüme vurdu
makber peydah oldu

sevgili mürekkepliğine uzanmış
son damlasını okuyor
ve senelerce beklediğim masalı
ilk yağmur damlasıyla öteye döküyordu

kıyametti bu, öyle ki
göğüsümün tam ortasına
muammanın selasıyla
ömrü lal edip sonsuzluğa boğdu