Tüm Işıklar Söndü Şimdi Her Yer Gece
Tüm ışıklar söndü..şimdi her yer gece
Vuruldu günbatımı en kızıllığından
Mecburi istikamette yol boyunca
Esrik bir hüzün karşılaması...
Karanlığın hükmünü giydiğim
maviliğimi sattığım,
en batıl yanlarımla
vedasal buğuları yazılmış cama dayandığımda
ayrımsıyorum hadsizliğimi....
dehlizlerinde benliğimi yitirdiğim
bir aşktan dönüş yolunda
ellerimde katilim yürek le
adımlıyorum bir aşağı bir yukarı.
gözlerimi mühürledim çok önceden
renklere kaçağım....
vaveylasında zikredilen ayinsel bir haykırış içim.
kime söylesem tesiri yok
kanatıyorum eski yaralarımı her iç çekişte
yanılgılar yumağında susturuyorum sözcükleri
Gözyaşlarıma eş tutuyorum şehrimin sen kokan her sokağını...
ateşe verilmiş düşlerime kim sahip çıkacak şimdi?
Soldu dalında çiçek...
gün geceye döndü.tüm ışıklar söndü şimdi
Her yer gece..!
Sevgili Dost, Beğeniyle okuduğum bir şiir dile getirmişsiniz. Dilerim aynı duygularla başka bir şiirde buluşmak dileğiyle, Selam ve saygılar.
Kendisiyle kavgalı olanların En büyük düşmanı gecedir Gece korur gibi Gece acır gibi Gece okşar gibi Gece öç alır gibi İnsanı uçurumun kenarına sürekler Ama asla öldürmez İyi bir dost gibi görünür sinsice aldatır Arkadan bıçaklar...
tbrklr ...
Bir pencere seçeriz kendimize, dışarda yaşam duyuruları. Sesini dinleriz hayatın, mahmur bir gecenin artığı. Sıkılır yumruğumuz ve daralır göğsümüz, unuturuz çok zaman, hayat kendi içimizin anlamsız yangını. Kutlarım.
🙂Şiir bile gecede..
Belki belki ufak bir ışık vardır,
Titrek bir mum ışığı mesela..
Vedalar dokunuyor insana..
Sevgimle...