Tünel

Duvarda aslını duran
Kurumuş bir gül mü
Hatırlatıyor mazileri sana

Yaptığın cahilliğin bedelini
Sevdaya mı ödetirsin
Bitkin bedeninle
Zaman denilen tünelde

Arzular mı boğuyor
Esir olduğun yaşamda

Batmayan güneşe ve umutlara
Ölümü nasıl yakıştırırsın
Korkak yüreğinle

Söylesene bir tane bile
Olamazken
Nasıl bin tane olup
Saklandın uçurumda...