Tünel

İnsanın şiiri bazen boğazında kalır

Tutunması zor olan bir köprüden

Aşağı bakar gibi

En olmadık zamanda

Karanlığında

Issız bir kapıya

Sesi açılır

Doğrulur düzgünü eğrisi zamanın

Bakmadığın tünelden geçerken bulursun

Sonsuzluğunu

Cesaretini

Ve ipe gerilen yoksunluğunu

Derken anımsadıklarını silmek istersin

Yıldırımında

Bir yağmurun

Böyle sürüp giden sabahın

En kıyısında

Duruşundan

Anlarsın

Astığın dalgaların

Susunu

Gündüzünde hissiz bir çukurun

Nefesinde

Kırık bir aynadan seslenirsin sonra

Asarsın hayallerini

Bir camdan diğer cama

Ki martılarına

Mektup takarsın inceden

Gece olunca

İki üç cemre düşer

Yorgunluğuna

Avaz avaz

Alışılmışlığın ruhunda

Avuç içlerine sararsın hatırlamadıklarını

Ve en çok o an yıkarsın

Yıldızınla ayını

Ve en çok güneş açtığı vakit

Isıtmaya çalışırsın

Günlerin geçip de uzaklaştıramadıklarını..

12.04.2024