Turkuaz

konuşmayı unutmuş gibi bazen

bakıyorum acının penceresinden

yalnızlığın rahminden yeni doğmuş gibi

şimdi el bebek büyüteceğim bu hissi

unutmuş gibi ama tam olarak öyle değil

dilinin ucundaymış da bir an aklına gelecekmiş gibi

aslında zaten biliyormuşsun

sadece yorulmuşsun, sadece bitap düşmüş kolların

kanına ektiğin zambakları kırmızıya boyamaktan

tanıdığım bütün güzel kadınlardan

bir savaştan bir uzvu eksik dönen askerler gibi

kalbimi vurulmuş bıraktım bende o hengamede

aslında unutmuş gibi, ama tam olarak öyle değil

bazı lekeleri hiçbir kimyasal bileşen çıkaramaz işlendiği yerden

oradan anlarsın eskidiğini,  tüm ev hanımları bilir

sen de çıkmayan bir leke gibi

eskittin içimi ve içimde eskidin

bak işte bunu benden başka kimse bilmez

bilsin istemem, felç yanını kalbimin, diğerleri

konuşmayı unutmuş gibi bazen

bakıyorum sadece turkuaza ve intihara

boğazımda düğümlenmiş duyguları 

yağlı bir urgana sarıp sallıyormuşum gibi

bombaların vurduğu bir şehrin en çocuk parkında

ölmedikçe büyüyor turkuaz ve 

karşılıksız bir sevda.