Türküler Zamana U/yandı

(2 Temmuz 1993, Sıvas ta yanan canları unutmadık unutmayacağız..!)

o gün insanlık yanıyordu
o gün türküler yakılırken bulutlar ağlıyordu

ölüm seni bir yakalasam elimle boğacağım
ya da öpeceğim gözlerindeki kara sevdayı

ömrümü sana verdim
bana bir tek kara yazın kaldı yollarda...

zamana kucak açarken ölüm kaçmadı
biz zamana yenildikçe yüreğimiz d/ağladı
açılan yaraya tuz biber ekildi insanlığın utancıyla

her geçen güne bir ömüre sayılan
zaman dedikçe
gelecek güne doğru yürüdük aynı zamanda
öldük dirildik
yenildik
zamana yanan canlar bizi geçti

öyle bir bir zaman ki
geldi zaman çattı
yanan yüreklerin alevi sönmedi

sömürü devam etti aynı zaman mekan içinde
kapitalist sömürü düzeni liberalistleşti
bu da zamandı birkaç adam teorisi dünyaya tek düzen narasıyla
ruhlar alevledi bulutlar ağladı

hep zamana ayarlı bir kara tren yolculuğunda
yine canlar ölüyordu zaman içinde
geçti baharım kışım
can baharım
canların acısı hiç geçmiyordu içimde

kara trenden çıkan duman gibi
sevgiler serpilir yürekte yanan ateşler
ölen öldü kalan namı kalsa da
yürek vurgunu yollara düştü her temmuz sabahında

bak bügün dünden iyidir demeyin
ben senin için biraz güleceyim
gülmek yakışıyor sana
yakışsın diye de biraz öleyim

oğlum biraz güleyim
tamı tamına hepsini toplasam
güleyim biraz ölümü keserken...

suç insanlığın sayılıyorsa ben bu insanlıktan yokum
ölüm benim için en güzel bir nimet
neden mi demeyin yine de biraz öleyim

ölüleri biraz toplasak
tam öleyim gülmeyi keserken
ben seni kestim hep gönlümde..

zaman çoktan geçti
baharı kışa döndü
ruhlara gelen ölüm dönünce yeminler tutulurken ay tutuldu
zaman aşıldı ölümü keserken
sen hala aşamadın bu hikmeti cihanı

yürekler yandı
türküler uyandı
canlar yandı
türküler zamana yandı

insanlığı yok eden caniler
can yakmayın
kesmeyin canı zamana

*türküleri yakmayın/türküler kardeştir...*

30*06*12*Karataş*

**insan yakacağıma tinerci olurum kendimi yakarım...**