Türkün
ağacın en kırılgan dalı uğramış odana
hafif bir rüzgar,
savuruyor perdelerini.
ellerindeki sadık acılar,
bir bir saklanıyor tenhalara
ve sen,
başın dik,
mağrurca,
savaşıyorsun yaşamla.
bir tek 'gülünce' başa çıktığın
ıssız,
türkülerin var sazında.
sadık acılar güzel bir imge.... acılara tutunup umudu kucaklamalı insan....
teşekkür ederim. ellerindeki derkende sahip olduğu, yani ona kalanlar anlamını kullanıyorsunuz. şimdi anladım. yanlış anlamışım, bir organ olarak ellerinde birşeyler olduğunu düşünmüştüm oysa ben. heeey güzel şiir bu! şimdi daha güzel:)
normalde şiirlerimi açıklama isteğim olmuyor ama bunuaçıklayayım. sadık acılar derken, aynı acının birkaç kere yaşanmış olmasını ve etkilerinin hala geçmmeiş olmasını kastettim...
sesi çok güzel şiirinizin. özellikle bitimi. usta işi. üstelik çizdiğiniz resmi de çok sevdim; o oda şimdi benim olmalıydı:) ama anlamadığım bir yer, ellerindeki sadık acılar, derken neyi kasteddiniz. tabi olanaklıysa cevap verir misiniz. şiirinizi çok sevdim. evet, evet çok sevdim.
O türküler hep o sazda olsun sevgili şair.
Ellerindeki o acılar da olsun, farketmez, sadık acılar onlar nede olsa.
Çok manidar ve kısa olmasına rağmen upuzun du şiirin Öykü.
Kutluyorum seni.