Türküsü Bitmeyen Aşkların Sonu Ayrılık

*Ne sevdiğin ne de sevmediğin belli...*

sevgili!
sırlar diyarında mahkumken
ben gardiyan düdüğüyle uyanırdım
her sabah gözlerine

esen rüzgar gibisin
özünle sözün benliğine karışmış
satır aralarında sır dolu sözler
efkarına yollara düşmüştün
aşkın seline

saban sürümü tarlada
baksaydın izdüşümü görünür
kalbe örülmüş fidanlardı
gönüle akan nağmeler boşa değil
*
yaşlı gözlerin deniz mavisi
gözünde düşen her damla
ırmaklar akarken gönlüme
dualara kalışın sırdaşın
kalbe vurdun her t/aşın

sen gavur icadı kalbin
taşa duvar örüyorsun
sensizlik yok oluşun
iki derede kalışın
yamacın doruğuna kalan
kırık sazın sesine benzer sevdan

esen rüzgar gibisin
imkansız sevdaya solan
berdoş yadigarım
diyar diyar gezen güzel görür dünyayı
_ öldürür zamanı neyleyim böyle yari

yaşamın sonsuzluk ateşinde
yaşamin perdesi k/alın
düşünür maviyi
kanayan acıların son s/özü
olmazın demindeki figan

bir pınar başında
türküsü bitmeyen aşkların
sonu ayrılık çalar
tren sesi..!

27 Ağustos *11* Karataş