Tut Ellerinden Düşlerimin/Lam

Kal biraz
kal ki anlatayım yalnızlığın yazılmadığını.
Hayalleri olanların değil,
hayalleri ölenlerin uyuyamadığını...

Sen ki yeni bir haykırışsın yarınlarıma
ağıtların tam ortasında kalırım.
Ellerimde okunmamış mektuplar,
rengini giyinirim yağmurların.
Hep,
iki dize arasında kesilir nefesim...

Ürperir gece öptüğüm yerden,
sesli şiirler bırakırsın bana
ve bir de dökülüşünü yaprakların sesinin.
Uzak bir hatıra dayanınca kapıma,
her gidiş bir şiir büyütür dilimde,
oysa gözlerin kalır bende
bütün Sen'leri yazmak için.
Sen görmezsin sevgili,
çünkü dokunamaz sana için için dökülen gözlerim...

Kan grubu aynıdır bütün aşklarında
hiçbir bahar,
acımasız değildir yokluğun kadar,
ben yine,
yalnızlığımı göndere çekerim/

Kendimden saklayamam hıçkırıklarımı,
dağılır içimin kayıp şiiri satır satır,
her gidiş
bir öncekinin tamamlanmamış resmidir
ve en son,
adı şiirdir beşinci mevsimin...

Oysa dinsiz bile dediler bana
Senden başkasına inanmadığım için/

Ne çok kırıldım unutulan yerlerimden
ne çok dudaksız kadınlarla öpüştüm..
Seninle birlikte olunmaz
sana teslim olunur, bilirim...

Bakma öyle gözlerimin uçurumuna
inan ki sevgili,
intihara elverişli değil bu mevsim /

Gözlerin ki yasak kılınan iki ülke arası,
uçurumdur senden sonrası,
düşerim.
Hep deniz kokar soluğun,
boğulurum
ve anlarım ki
en güzelini şairler bilir ölümlerin...

Kal şiir gülüşlüm
kal ki takvimler yorulana kadar seveyim seni.
Tutuşmaz gölgem ben alev alev yanarken,
gidişin dudağımın ucunda kanar, incinirim.
Kal ki,
tut ellerinden düşlerimin.