Tut ki Rüyadan Uyandık

Tut ki rüyadan uyandık
Gönül gönüleyken
Sonra fırtına dindi
Sen orada
Ben burada kaldık


Avuntu kırklarıyken azığımız
Bir nefese şükrettik
Hiç yoktan iyidir diyerekten yaşamak


Seni bilmem lâkin
Ben aslı astarı olmayan düşlerde yokum artık
Kollarım yanıma düştükten sonra


Sahiller bomboş
Yürek dalga, dalga gelmekte dilimin ucuna
Hayır, hayır konuşmayacağım yele giden teranelerle


Kaçıyorum kara bulutlu havalardan
Güneş nasılsa doğacak sabahın birinde
Umut işte
Onsuz yaşanmaz ki
Uzattığın ellerin yansa bile


Sevdam mı?
Asla onu bırakmayacağım müsrif ellerine
Gözlerim kapanınca kapanacak o defter


Virane bir kuytunun üzerindeydi umudum
Enkazından yürek acıları kaldı payıma
Razıyım kısmet dedikleri adaletten


Varsın kaybolsun gözbebeğim maviliklerde
Ya kara bir gecenin koynunda kaybolsam
Kim tutardı ellerimden yeniden


Kalemim dil döktü
Boş sayfası olmayan senin gönül sayfalarına
Biliyorum esamisi bile okunmadı
Boşluklara yazılan tertemiz duyguların


Senden hatıra kalan zoraki tebessümleride
Dürdüm okunmamış şiirler arasına
Dokunmasın kimseler!
Tozlarıyla dursunlar en güzel aşkların anısına...