Tutamadım
Gelip geçti bahar mevsimi
Gülleri deremedim
Bir nefes misali esti geçti
Muradıma eremedim
Yalan dünyanın nesi var
Bir mutlu gün göremedim
Saçlarıma doldu aklar
Kıymetini bilemedim
Bir gül sevdim dikeni çoktu
Hiç merhameti,insafı yoktu
Ondan başkası gözümde yoktu
Geçti ömrüm geri dönemedim
Ana ,Baba atam saydım kırmadım
Onların sözünden hiç çıkmadım
Onlara layık olamadım
Bir meyve istediler veremedim
Hayat rüzgarı savurdu sağdan sola
Hiç durmadım çalıştım, vermedim mola
Çalışmak ibadettir bildim devam ettim yola
Geçti ömrüm böylece tutamadım
Bülbül oldum konamadım gül dalına
Eremedim dünyanın ne şerbeti ne balına
Ömrüm heba oldu bir insafsız yoluna
Kalbim onda kaldı insafsızdan geri alamadım
Bülbül oldum konamadım gül dalına Eremedim dünyanın ne şerbeti ne balına Ömrüm heba oldu bir insafsız yoluna Kalbim onda kaldı insafsızdan geri alamadım
Hayat bu, ne kadar mücadele edilsede insanın bir tarafında boşluk kalıyor.Ama mücadele etmekte mutlaka yaşama katkı sağlıyor.O insafsızı da unutun gitsin.. Duygular dizelere oturmuş.Tebrikler kaleme herşeyin arzu ettiğiniz gibi sürmesi adına Selam ve Sevgiler..