Tûtiya
Ses
Çığlıkla
Âhu şîrîn
Karanlığın râzına
Ömr- i cavidanın sarılırken gecenin koynuna
Ben sefil
Nasıl anlatmalıyım seni
Tig ? i cellâdın batarken ruhsarına
Düş akıyor
Anlıyorum
Bulaşmış beyazın saflığına sevda
Sen dökme güneşini
Râkib- i aşkın mazharında
Bir divanenin aşkında
Sen bin yıllık güzelleri kıskandıran
Nârınla
Ey nazlı perîveş
Aşkı armağan et bu dünyanın
Bağrına
Asaf Halet'i hatırlattı bana. Derin.
mükemmelllll
👍👍tek kelimeyle harika tebrikler👍👍
Sen Nefi ile rüyanda bile dalaşırken bu şiirin çıkmasını doğal karşılıyorum😡
Esdi Nesim-i nev bahar açıldı güller sub dem👍
Kutlarım Burcu😎
Bkz. Büyük Osmanlıca-Türkçe Sözlük (Mustafa Nihat ÖZÖN)
Tutiya : Kalayı andıran bir cins MADEN ki eskilerce pek makbul idi ve döverek SÜRME yapımında kullanırlardı.