Tutkulu Şiire Şairliğim Tütüyor

çok uzakta sesimi duyarsan
göçersem aklında tut öldüğüm zamanı
kabrime uğramadan gitme sevdiğin
yetiş mezar t/aşıma ağlama sevdiğim

mezar başında sesin gelsin
gel d/erken d/ağlama dök içindeki gözyaşını yaşarken gülüşünü özledim

senin hasretini çöle s/aldım
yeniden ufukların şafağında gör beni
sensizliğin ölümünde bir çadırın sabah kahvaltısında
gözlerim g/özlerine asılı k/alsın bir ömürün bitişi kadar

artık gizemli yolların demine yorgun gözlerinden
yüreğimin sesinden al beni gün ışığından öp
seni rüyalarımın deminden ölsem gam yemem

geçmişin acılı hatırasına k/almaz ömrüm
şah damarımdan dolaşan kanımdan bir damla iç zehir s/anma
belki öfkeni alır denizde yüzersin

sen deryalarda yüzerken şiirlerin deminde
şairliğim tutuyor tutkulu şiirlere
sen yoksan yokluğum avaresi oluyorum sensiz gecelerimde

bir şiirin hatırına bir yolcunun matarasındaki su bittiyse
her bitişinde pınar b/aşında doldur
yüreğime yolları sürer bitmeyen hayat yolculuğunda
seferi efkar doğarsa sen benim gönlümün tacı sevgili..!

uzun yollardan gel dur seher y/ele
y/oksa öze itikat ettiğin iki dudak sözün üstüne
piyasa allışkanlığa kaçamak yol sürülerine alkiş ç/al
ne hikmetse yabancılaşan insanoğlu nöbet benim yaşamişliğim
tutkulu sevda yüreğim g/özlerim ufkumu açan güneşi s/ayıklıyorum

dilime pranga elime kelepçe vursalar
sevdamın gözükara cesaretinde biraktığın yeminli duaları terk etme...
''seni sen olduğun için sevebilmek ne güzel..!''

şairliğim tütüyor tutkulu şiirlere
/*Ya öldür Yada şiirlerine asılı k/alsın..!/*

13*02*12*Karataş