Tutsak

Gürültü duymuyorum artık;

Çığlıklar yükselse de kalabalıklardan..

Bu katran yalnızlıklar üşütmüyor artık;

Sıra sıra dizilse de içi bomboş suratlar...

Sahi nerede gömdüm ben gözlerimden damlayan hareleri..

Her mısraya satır ekledim de 

Bir kendimi koyamadım şu canın önüne..

Saçma sapan kavgalar yükseldi

Mantığım kabul etmezse de 

Dolu dizgin yara aldım 

Yine taaa en derinden...

Korkmadan yürüdüm hep,

Gecenin kör karanlığında

Dur durak bilmeden..

Yolda karşılaştığım kim varsa ..

Herkesten biraz yara alarak..

Yaralanarak.....

Mevsimler ve yıllarca..

Zamanla geçer dedim bazen

Evet zaman geçti ama küllerim içimde kaldı

Ve yel vurdukça yakarak yeniden yanarak...

Zamansız mı açtım ben ..

Dalında duran tomurcukken döktüm daha yapraklarımı 

Ve en sonunda sarartarak düşlerimi iterek ümitsizliğe.

Sonunda intihar yerim oldu 

Şu yürüdüğüm dikenli yollar

Acıdım, kanadım içten içe

Hapsoldum kendi içimde..

Şimdilerde tutsak ettim benliğimi 

Zamansız açmasın baharlarını 

Acımasız hikâyelere denk gelmesin yürek

Kalsın kuytusunda sabahın..

Mehtapta filiz ver ..

Dört tarafımda camdan hayaller

Kurtulursam arasından

Yeniden yazılacak emeller ...