Tutsaktın

tutsaktın
kuru iklimde
firar eden baharların iz düğümüydü dudakların


o kadar kuruydun
o kadar sızıydı güneşten kaçarken ateşe yaklaşan saçların


yaban mevsimde açan küskün gonca gibiydi avurtların
gülmeyi unutmuş tebessümler sahte


efkarı korkak
asi şarkılar söylüyordun yamaçlara sıkıştırıp sesini


tanrının yorgun olduğu zamanlarda dua ediyordun


kulaklar sağır
gözlere gecenin perdesi inmişken kuşluğa çeyrek kala


mahmur hayaller kurdun mahur besteler düşerken kuş gagalarına
tutsaktın oysa
ciğerlerine sıkıştın boş zamanda


kızıl nefesler aldın
kül üfledin düşlerine


şehrin rengi değişti
gri hüzünler kapladı kırmızı kiremitleri ....