Tutuştu Kanatlar

soluğuma devrilen
bu tetikçi kentin
gözleri gibiydi gözlerin
her dosyaya işlenen
her ayrılığa fişlenen
yırtıcı bir kuş kimliğiyken üstelik ayak izlerim




başıboş bir cinnet gibi uykusuz kaldırımlara düştüm
her kavganın ortasında durdum
şahdamarımı kıstıranlara sataştım
dönüp kaçanlarla dalaştım
sonra
göğsü parçalanan bir atmacanın tutuşan kanatları oldum
dokunmadım gayrı yanma diye
parmaklarımla
o incecik sahipsiz tenine



şimdi
cebimde buruşturulmuş bir kasım saklıyorum
geldi yine sırnaşık bir inziva/ sokuldu hücreme
orada
o duvarın dibinde
özlediğim ellerin
nerede
sağanak acılar gibi didikliyorken kalbimi bu pervasız şehir
sen bakma bu ölgün şekilsiz göçüme



gel hadi/ fısılda kimyanı
bak
boğuluyorum işte yine