Üç Imzalı Defter / Ihanetin Şahitliği

Bir vesvesenin gece karanlığında susmuştu deniz
Ay bile matemlerin dans kostümü gibi simsiyah
Gecenin gamlı buzları ayaklarıma serpişirken
Hava içimden bile soğuk benden bile berbat
Ey koca şehir ölü gibi uyuyor musunuz nerdesiniz?
Sizlerde mi zarardasınız ihanettesiniz...

Bir eleğe koysan elesen
Hep ben dökülürdüm un ufak toz olmuş bir halde
Kin düşmüş zerrelerimle beraber
Üstte kalan yekpare 'şatafatlı' bir sen!
Hatırlarsın 'sana bir şey olmasın' bu yeter demiştim giderken!
Duydum sonra... Yıkıldım...
Üç imzalı defterde!
Bir memur huzurunda şahitlere eşlik etmişsin...

Eğer söylediklerimle söylemek istediklerimi
Gördüklerinle görmek istediklerini
Anlattıklarımla anladıklarını ayırabilsen
Suskun sessizliğimin çığlığını duyabilsen
Giderken bile seni götürdüğümü bilebilsen
Başkasının değil benim adım yazardı karyolanın başucunda...
Sevmiş inanmış gülen gözlerle
Her şeye rağmen hâla sen diyen
Bir resim bakardı sana komodininin üzerinden

Ve bakıyorum şimdi vicdanın rahat değil
Ki devamlı acıyan/ pişman gözlerle bakmakta
Sitemlerim biliyorum canını almakta
Pişmanlık öyle bir ateştir ki:
Küllendikçe yakmakta...

Acıya dayanmak zordur bilirim
Demişsin tırnaklarım bitti yemekten
Demek hasar sadece tırnaklarda!
Nasıl buna bile zor dayanılıyor değil mi?
Oysa sen benim kolumu kesmiştin...!
Tırnak acısına bile dayanamazken,
Tahmin et bakalım kol acısına nasıl dayanılıyor?
Tırnak uzuyorda ya kol?