Üç Kat Beyaz

Kendimi sakladığım çukurda
Gözlerimi kapattım sayıyorum...

Ekmek
Şiir
Rakı

Sesime eşlik eden kör ninnilerde susunca
Üzerine eğilip içine düştüğüm ızdırapta
Anlık zevklerin hepsine meftun oldum
Katledilen tüm aynalarda
Geçmiş karılıyorken gözümün önünde
Pamuklara sarılı saçlarının kokusu eşlik etti
Rakının keskin hazzına

Utanamayacak kadar sarhoş kaderimle
Üç kez daha sevdim seni
Üstelik yalınayak cilve yapan gururuma aldırış etmeden

Sokaklar tükettim zulamdan
Adımlarımı bırakmaya tenezzül etmediğim ütopyalarda
Unuttum ölümlü oluşumu
Titreyen dizleriyle peşimden sürüklediğim günahlar soldu
Beyaz gömleğimin yalnızlık yakasında

Bilincine kilit vuran çilingir edasıyla
Parmak uçlarımda dolaşıyor
Muamma kaktüslerinin dikenleri
Dokunsam kanayacak rüzgar kefenimin üstüne
Lekesi bin şiirin namusunu kirletecek

Eğer ihtimal varsa
Kış vakitlerinde çökmeli tenime huzur
O vakit
Bağlı olan şeytanlarımın gölgelerinde kurutabilirim
Hayallere göz kırpan şarkıların melodilerini

Ve belki de
Kendi ruhlarıyla oynayan çocukların yuvasında ağırlarım
Güz vakti inzivaya çekilmiş kırlangıçları

Ve belki de
Ekmek kokusuyla sarhoş olup
Melankoli divanında
Rakının beyazına şiir yazarım
Kim bilir?