Üç Kuruşa Beş Yaşam

Ölmek sorun değil,
sızmak,süzülmek diğer aleme,
koymaz bıkıp,bunalıp gidişim de kendime.
gitmeden bi keyif yapabilseydim keşke.
yani..
şöyle boğazda bir yalı,
önünde şöyle çimenden
maviyi yeşille tokatlayan bi halı.
bahçemde üzümün çekirdeği,
elmamın sapı
sarılmış bileğime,
homurdanıp duran futbolcu yatı.
serilseydim yani şöyle
beşiktaşta fiyakalı arabamın
deri koltuğuna
godaman bi kahkaha atabilseydim
manitamın ruhuna.
vursaydım tipi ironik
vitesimin koluna kabadayı kabadayı.
arka koltuğu yerebatan sarayı
dişleseydim kadıköy de
balık ekmeği şöyle keyifli keyifli
çatsaydım soğana
cücüğü gıllik diye
tükürseydim aşıkların önünde denize
pislik bir tebesümüm olsaydı
Gaddarca takındığım,
mevzu işime gelmeyince.
sancıyla değilde
hoyratça sövebilseydim geceye.
şöyle pervasız bir ayrılık yaşayıp,
kıvrılıp bükülmeden
tuzu kuru savurabilseydim nara mı ahaliye.
kafama göre patlatsaydım
şişemi kız kulesinin kandilinde.
sarıp elimi şöyle saçlarına
yatırsaydım yakamoza
terimiz karışsaydı dalgaya.
şöyle parıldayan bir namlum olsaydı, ay ışığında
kopil ceketimin örtmeye utandığı kemer bağında.
koynum o sosyetik gerdanlar gibi koksaydı,
varoş gözlerimde bir an asalet parlasaydı.
yanımda koftiden yamaklarla
yanaşsaydım reynanın kapısına,
ürkek ellerim top modellerin omuzunda
utanmasaydım
viski ye soda tokuşturduğumda.
şöyle köpeğimi gezdirseydim,
Bebek sahilinde mesela
takmasaydım mama parasını kafaya.
çişleseydi bikaç ikoncanın
sağına soluna.
karakol demeden,
jandarma bilmedem,
ahaliden kötek yemeden
koşsaydım vekil dayımın köşküne.
şımarık edalarla.
işte ozaman koymazdı sanırım,
Kelebek gibi girerdim azrailin koluna
dokunmazdı belki bu kadar kanıma.
şu üç kuruşa beş yaşam var ya
üç günlük dünyada
Murat'ın yalan bahdında