Üç Nokta

Hayat başı yaptım kendime
Artık bir parmak boşluk bırakıyorum yaşamadan önce yaşayacaklarıma...
Noktalama işaretlerini tükettim
O yüzden gidemiyorum hiçbir şehirden
Her ayrılığın sonuna virgül ve yüreğime bir çeltik atıyorum
Böyle tutuyorum acıların çetelesini
Hesap yapamıyorum... Hesap soramıyorum...
Noktalama işaretlerini tükettim
Annesi babasını terk etmiş çocuklar gibi terk ediyorum içimdeki çocukları
Gidiyorum ama aklım hep evde kalıyor
Düşünüyorum ne yiyor ne içiyor bıraktığım yalnızlıklar
Ütüleniyor mu umutları ütü tutuyor mu yüzünde ki kırışıklıkları
Bulmuş mudur diyorum cebine bıraktığım notları
Ağlamış mıdır küçük harflerle ve sus(tur)muş mudur tüm sesli şiirleri

Noktalama işaretlerini tükettim
Bir tek soru işaretleri kaldı sol cebimde bir de parantez içi ünlemlerim
Sizlerin sonuna gelen bizleri niteleyen
Şiirlerime yazamadığım isimleri anımsatan
Ve ağlayacağım yerde göz yaşlarıma tercüman olan...
Bir gün onları(!) da tüketeceğim
Sadece sol anahtarları olacak bide neşeli notalar
Bir gün onlarda tükene(te)cek
Zaaflarım kalacak geriye
Senin hiç olmayan zaaflar
Tırnak içinde seni sevi-yorum-lar
Anlatsam diyorum olmuyor
Anlatsam yaşananlara inanmayacaksınız.
Bilirim siz(!)
inanmadıklarınızı yaşayamazsınız
Yokluyorum ceplerimi bir Es daha bulamıyorum...