Üç Nokta

sen varken yaşıyordu babam
hani o bahçeli evden hiç cıkmazdın ya
askılı pantolonunun, yüzünde hep tebessüm,
kaybolmaktan korkardın,
annemin eteğinden tutup gezmelerin,
yağmurda gür gür babadan korkar,
gece bahçemize gelen ay dedeyi izlerdin
en çokda bir şey istediğinde ağlamayı severdin
hatırlıyorum ilk dişini annem iple çekmişti
sonra avcuna verip bir dilek tut çatıya at demişti
sen varken bende mutluydum,
ayrılığı bilmiyordum yaşıyordu babam
ve
tutulmamıştım bir kıza
sen varken tek sorunum
bisikletimin tekeriydi
ve beni yemesinden korktuğum şu trafik canavarı
sen varken kaldırm taşlarına oturup
üzerlerini yaza biliyordum,
sen varken kaldıra biliyordu
bindiğim bütün dallar
şimdi tutunduğum bütün dallar elimde kalıyor
ne olur dön
çocuklugum...