Üç Şiirlik 3

bu son/bahar

yenilişim

b/aşka k/asımlık

imgelere

vedasız bir ayrılığa

kendini adamış

toprağa zülüf yaprakların

süngüsünü

her hazan

miğfersiz

tattım

sola meyilli sol yanımda

hangi

d/evrime

kafa tutacağım

bilmiyorum artık

politik duruşum onyedisinde

olsa da

ömrü tüketen

vefasız bir kuyu vedasızlığın

aniden gelen yağmura

uykusunda yakalanmış

çöl halkı gibi

tüm varlığımın

ayağımın altından kayıp gidişini izledim

okyanusuna

mekân

zaman

aydınlık

karanlık

ve dahi yaşamın belirtisi ne varsa

şu kubbenin altında

vefasızca yükledi nefesime

düldülün savaşını

boşa çıkaran anlamsızlık hâlini

oysa

adın

tüm d/evrimlerin

anlamıydı

ve yakışmıyor yanına

ardında iz bırakmadan

solup gidenler

vedasız ayrılığa yazılan

son

üç şiirin

sonuncusu bu şiir

bir vedaya mahkûm kollarını arala sonuna kadar

hesapsızca geleceğim sana