Uçabilmen İçin
Eve geldiğinde bulamazsan beni,
Sarhoş martıların yanında arama kayalıklarda,
Uçmasını bilmeyen serçe yüreğim,
Dikeni örüşmüş böğürtlenliklerde ara cansız bedenimi...
Herkes gidiyor hissettirmeden birer birer,
Alışılmadık zamanlarda göçmen kuşlar misali
Temmuzun ortasında güneş yarıya indirdiğinde bayrakları
Gözü yaşlı Bi sabah
Ceketim yoksa portmantoda,
Bilki uçmayı öğrenmişimdir şehrin kayalıklarında...
Umutlarımdan Uçurtma yaptım,
Deniz kabuklarından bileklik
Taktığında ruhum huzur bulsun diye
Bi de sana şarkı yazdım
Son mektubun altına
Olur da birgün oturur sırf bestelemek için
Çok istediğin gitar kursuna gidersin diye
Hiç bişey için geç değil,
Hala yazılmamış kitaplar, söylenmemiş şarkıları var dünyanın,
Keşfedilmemiş limanlar, keşfedilmemiş galaksiler,
Hep derdim ya samanlıkta iğne aramaya benziyor yaşamak,
Çok olağanlaştı artık benim için,
Ama sen başarabilirsin eminim,
O becerikli ellerinle çaresi olmayan
Hastalıklara ilaç bulabilirsin,
Ne bileyim işte
Belki siyasetin kaosundan kurtarabilirsin bir fikirle dünyayı
Düşünür olursun belki
Ama beni unut sakın düşünme,
Tüm parlak fikirleri köreltirim bilirsin
Yazılmamış kitabın birinde şu paragraf olmayı çok isterdim
'' kayan yıldızların ardından,
Gözgöze geldiler,
Bir zaman öylece susup birbirlerini izlediler,
Sonra neden ayrılıyoruz dedi kadın,
Zaman dedi erkek,
Yanlış zamanda yanlış adamım... ''
bütün yenilgiler, terkedilen yarim heceli cümlelerle veya irkilip korkup küsen adim ayaklarinin geri cekilmesiyle baslar.zihinde baslayan seyle isin varacagi ve ortaya konacagi eylenmlerden cok daha etkin ve kapsayicidir her kisi icin. atrarilip bosaltildikca, yerini bulsun bulmasin insan eksilen yükünden hafifler, ama kafasinin icinde eylemini bulmayan devinimlerse yer kemirir ve bitirir ne insan kalir, ne hece. eger kayaliklari yurt tutmasina bizim müsademiz olmadan bagimsiz kuslar ve özgür kanatlar varsa, sonsuz bir evreni yüklenir tasir hayat merak etmeyin. martilar da, biz onlara yazlik tisört tangadan don giydirmeye kalkismadikca, baska türlü tanimlarla mümkünü yoktur mutlaka ucmak onlarin ekmege suya sevgiye ve sevgiliye dair kol kanatlaridir , kesin ucarlar.melankoli bazi bazi iyi dir de, insani tutsak edince altindan kalkilinmayacak enkaz harabesini zehirler insana.gidenleri gelenleri hep olacaktir hayatin ve en zerre tutar dali olan tomurcukta, eger kendine olan inancini ve özgürlügünü yitirmemisse, her parlayan seye yildizlasmaktan ziyade, ottan calidan kendine has güzelliklerin sonsuz evrenleri hayat bulacaktir. ama bütün bunlari kendini 8 aklini fikrini duygusunu birikimini ) terkederek, bir baskasina siparis etmekle asla olacak bir is degildir. siiriniz melankoli kabuklarina cekilerek müthis bir yenilginin agidini ve acisini dillendirmis.edebiyatimizin da genelden özeti. emeginize saygiyla degerli Ufuk kardesim .